Er zijn in ons land bijzonder veel mensen langdurig arbeidsongeschikt. En dat is een drama, in de eerste plaats voor die mensen zelf. Maar het is ook problematisch voor de sociale zekerheid én de werkgevers. Deze regering heeft al stappen gezet om langdurig zieken waar het kan en op maat te activeren. De werkgevers zijn hierin absoluut een partner en vragende partij. Toch beschuldigde minister Dermagne hen eerder deze week van misbruik van de voorziene procedures. Dat is meer dan een brug te ver. We moeten als politiek in eigen boezem kijken en zorgen voor eenvoudigere regels. Ik pik het niet dat werkgevers op die manier worden weggezet.
De krapte op de arbeidsmarkt is nog steeds groot. Duizenden vacatures geraken niet ingevuld en werkgevers vinden geen personeel. Het is dan ook wrang om te zien dat minister Dermagne alle verantwoordelijkheid bij de werkgevers legt voor de afname van re-integratietrajecten op de werkvloer.
Het is inderdaad zo dat het aantal formele trajecten afneemt maar daartegenover is het zo dat informele terugkeertrajecten waarbij de arts, werkgever en werknemer in overleg gaan wél fors stijgen. De werkgeversorganisaties klagen aan de dat de procedures te complex zijn en dat er teveel systemen naast elkaar bestaan. Ik roep dan ook op om daaraan te werken, met iedereen rond de tafel te gaan zitten en niet steeds op automatische piloot vanuit een soort Pavlov-reflex op de werkgevers te gaan schieten.